معرفي آلياژهاي لوله آلومينيومي

به طور كلي، ريخته گري به فرآيندي گفته مي شود كه در آن، فلز آلومينيوم  تا درجه حرارت ذوب (و كمي پس از آن) ذوب و روان گرديده و پس از اطمينان به محلول شدن كامل فلز آلومينيوم و حذف اضافات داخل مذاب، سيال حاصل در داخل قالب هاي مختلفي، مثل نوع ماسه اي، فلزي، و انواع مختلف ديگر ريخته مي شود؛ در نتيجه يك محصول آلومينيومي با شكل هاي معين و از پيش تعريف شده (در درصدي بسياري جدي) به دست مي آيد.

توليد محصولات ريختگي از آلومينيوم و آلياژهاي آن ممكن است به سادگي به وسيله ي ساير روش هاي توليد پروفيل هاي آلومينيومي مثل اكستروژن، ماشين كاري و شكل دهي سرد و گرم نورد و غلتك كاري امكان پذير نباشد. در حالي كه دسترسي به شكل هاي مختلف هندسي، از فلز و آلياژهاي آن، در امر مقاومت خوردگي هدايت الكتريكي و ساير خواص ويژه مورد انتظار از شكل بسيار حياتي است. بنابر اين فرآيند ريخته گري در جايگاه ويژهي خويش نقش خاصي در توليد دارد.

قابليت ريخته گري (Castability)

آلياژهاي ريختگي از نظر كلي به انواع:

 الف) پرانقباض (high shrinkage)،

ب) كم انقباض (low shriknage) سيستم بندي مي شوند.

طبقه بندي سابق در اين رابطه شامل منگنز برونزها، سيليكون برونزها، بيلت آلومينيوم برونزها و برخي نيكل نقره ها بوده است. آلياژهاي نامبرده از برنج هاي قرمز (red brasses) كم انقباض تر بوده و سياليت بيشتري دارند و گريدهاي ريخته گري بالايي را در روش هاي ماسه اي، قالب دائم، روش هاي گچ مخصوص با پلاستر (plaster) و نهايتاً مكانيزم گريز از مركز (Centrifuger) به دست مي دهند (به اطلاعات جدول ۱ و ۲ نيز توجه شود).

در آلياژهايي با انقباض زياد، احتياط هاي طراحي زير حياتي هستند:

 (a) رشد جهت دار (directional) در انجماد.

 (b) اجتناب از تغييرات ناگهاني و شديد در مقاطع عرضي فلز.

 (c) اجتناب از شكاف ها با استفاده از حاشيه يا گوشه دهي.

 (d) درستي محل هاي تغذيه ي مذاب (gates) و محفظه هاي انسداد در دهانه ي ورود مواد مذاب

 (e) و كليه ي عواملي كه مي توانند به انقباض داخلي، چروك و كشيدگي (draws) منجر شوند.

ريخته­گري با قابليت ماسه­اي. عموم انواع آلياژهاي آلومينيوم مي توانند ريخته گري موفقي در روش ماسه نشان دهند. ريخته­گري با ماسه، اقتصادي ترين روش بوده و داراي بالاترين قابليت و انعطاف در توليد شكل ها و سايزهاي مختلف قطعات است.

ريخته گري با قالب دائم (Permanenet mold casting). اين روش بهترين روش ريخته گري در برنز، سيليكون - برنز، آلومينيم برنز، منگنز برنز و همچنين برنج هاي زرد (yellow brasses) است.

 روش دايكاست . روش مناسبي براي برنج هاي زرد بوده و در توليد با قالب دائم، در توليد انبوه اهميت دارد.

در اين رابطه، بايد توجه داشت كه سايز توليد پروفيل آلومينيوم براي هر دو روش فوق يك محدوديت مشخص است. روش هاي جلوگيري از ايجاد انواع مك (حفره هاي بزرگ) و «سوسه» يا «حفرات يا سوراخ هاي سوزني» و حوزه هاي مخرب در اين دو نوع ريخته گري (و حتي روش ماسه اي) در انواع هندبوك هاي ذيربط و استاندارد معرفي شده است كه لازم است به آنها مراجعه شود.